Wolnomularstwo jest całkowicie niezależne od wszelkich religii, doktryn ideologicznych lub koncepcji metafizycznych. Nie uznaje jakichkolwiek dogmatów, nie wymaga od swych członków ani wyznawania określonej wiary, ani nie narzuca jednego punktu widzenia.
Naczelną zasadą jest wolność sumienia, poszanowanie praw, godności, odmienności innych ludzi oraz szeroko pojęta tolerancja – religijna, polityczna, społeczna, rasowa, narodowościowa, indywidualna.
Wolnomularstwo pomaga uczyć się wzajemnej miłości, pomocy i współżycia oraz podążać drogą doskonalenia się i harmonii. W ten sposób wspiera zasady moralności uniwersalnej, niezależnej od istniejących warunków oraz wspólnej dla ludzi całego świata. Apeluje do wszystkich otwartych umysłów i prawych ludzi dobrej woli odczuwających potrzebę zrzeszenia się, aby wspólnie pracować nad ciągłym doskonaleniem moralnym i duchowym ludzkości. Swoje wartości i idee wyraża językiem alegorii i symboli.
W systemie wartości wolnomularza naczelne miejsce zajmują wolność, równość i braterstwo.
Ideałem każdej masonki jest dążenie do sprawiedliwości oraz prawdy, rozumianej jako poszukiwanie drogi do lepszego samopoznania i zrozumienia siebie. Podstawą wolnomularskiej pracy jest nieustanny rozwój i samodoskonalenie. Taka droga do budowy lepszego i bardziej sprawiedliwego świata jest wyborem każdej masonki. Nie stara się ona bowiem nikomu niczego narzucać bądź wymuszać, ale poprzez własny przykład oraz postawę motywować innych do refleksji i działania. W loży zgłębiane są idee wolnomularskie, aby móc je potem wcielać w życie. Masonka dąży do równowagi, troszcząc się o zachowanie umiaru i powściągliwości. Jest prospołeczna, wrażliwa na potrzeby innych, jednak pomagając unika ostentacji, czy poklasku. Stara się być dyskretna w działaniu, taktowna w słowie.